Trzecie już powstanie na Śląsku wybuchło w nocy z 2 na 3 maja 1921 roku. Było ono najbardziej zacięte ze wszystkich zrywów polskich na Górnym Śląsku. Powstanie było kulminacją wieloletniej walki o przynależność państwową tego regionu. Do dziś III Powstanie Śląskie jest symbolem heroizmu i poświęcenia Polaków w walce o wolność.

Przyczyną wybuchu Powstania były przede wszystkim niekorzystne dla Polski postanowienia plebiscytu na Górnym Śląsku, przeprowadzonego w 1921 roku. Mimo przewagi głosów polskich, Rada Ambasadorów państw Ententy przyznała Niemcom większość spornego terytorium. Kolejnymi przyczynami był wzrost nastrojów nacjonalistycznych po obu stronach. Nacjonaliści niemieccy organizowali bojówki terroryzujące ludność polską, a Polacy domagali się zbrojnego protestu przeciwko niesprawiedliwym decyzjom aliantów. Polacy zdawali sobie sprawę, że III Powstanie może być ich ostatnią szansą na odzyskanie Górnego Śląska.

Powstanie rozpoczęło się atakiem na niemieckie posterunki policyjne. Dowodzeni przez Wojciecha Korfantego powstańcy, szybko opanowali większość Górnego Śląska. Walki trwały do 5 lipca 1921 roku, kiedy to Rada Ambasadorów ogłosiła rozejm. Powstanie doprowadziło do podziału Górnego Śląska. Mimo militarnego sukcesu Polaków, Rada Ambasadorów podzieliła Górny Śląsk między Polskę i Niemcy. Polsce przyznano 29% terytorium plebiscytowego z 46% ludności.

Powstanie miało ogromne znaczenie dla polskiej tożsamości Górnego Śląska. Pokazało ono siłę i determinację Polaków w walce o swoje prawa. W wielu miastach Górnego Śląska znajdują się pomniki i tablice upamiętniające to Powstanie.  Organizowane są rocznicowe uroczystości i obchody.